SZKOŁA ANIMATORA SALEZJAŃSKIEGO – spotkanie 5.
13 kwietnia o 8 rano rozpoczęliśmy ostatni zjazd szkoleniowy animatorów oratoriów salezjańskich. Po posileniu ducha i ciała zaczęły się zajęcia warsztatowe. Tematem tego dnia było zarządzanie projektami.
Uczestnicy odpowiedzieli na pytania, czym jest projekt, jakie posiada cechy oraz na czyje potrzeby powinien odpowiadać. Mieli także okazje poznać jedną z metod badania zasobów i potrzeb społeczności lokalnej – wychodząc z kartką, długopisem, energią i zapałem zagadywali mieszkańców Osiedla Tatrzańskiego w Bydgoszczy. Okazało się, że brakuje w Fordonie miejsca w którym czas może spędzać młodzież, a zielone górki wciąż są niedostatecznie wykorzystane. Kolejnym etapem naszej nauki było poznanie faz pracy metodą projektu, które udało nam się poznać w praktyce – wcielając się w firmy produkujące kartki okazjonalne. Ostatnim elementem zajęć warsztatowych było wyszukanie jak największej ilości programów grantowych z których możemy ewentualnie skorzystać w dalszej pracy z dziećmi i młodzieżą. Wieczór był czasem poświęconym w 100% Panu Bogu. Msza święta oraz adoracja z modlitwami wstawienniczymi pochłonęły nas w pełni. Takie zakończenie dnia to najlepsze zakończenie dnia.
Drugi dzień (14.04.2013r.) zjazdu szkoleniowego animatorów oratoriów salezjańskich przebiegł pod znakiem egzaminów. Po śniadaniu i jutrzni uczestnicy przystąpili do egzaminu teoretycznego. Test składał się z kilkunastu pytań dotyczących zasad komunikacji, św. Jana Bosko, metod pracy z dziećmi i różnych rodzajów zabaw. Po krótkiej przerwie animatorzy rozpoczęli egzamin praktyczny. Każdy uczestnik losował jedno zadanie z czterech kategorii: animacja, kontrakt grupowy, praca z dzieckiem trudnym i słówko salezjańskie. Po przystąpieniu wszystkich osób trenerzy przekazali swoje uwagi. Zakończeniem Pierwszej Szkoły Animatora Salezjańskiego było podanie wyników egzaminów oraz ewaluacja czyli przegląd swoich obaw i oczekiwań spisanych na pierwszym zjeździe. Pożegnanie pełne było uśmiechów i obietnic kolejnego spotkania – w co sami gorąco wierzymy.
Gabriela Dudzińska
