Nie jesteś sam (video)

Ten wyjazd zawsze ma na celu jedno: zauważyć, jak wiele dobra doświadczamy w naszym życiu, mimo że nie wszystko układa się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli.

Ten wyjazd zawsze ma na celu jedno: zauważyć, jak wiele dobra doświadczamy
w naszym życiu, mimo że nie wszystko układa się tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Tym razem w dniach 21-25.05.2014r. udaliśmy się do Karpacza. Tak jak w poprzednim roku,
w akcji wzięły udział 54 osoby: pacjenci Kliniki Pediatrii, Hematologii i Onkologii CM w okresie remisji choroby, wychowankowie domów dziecka oraz uczniowie szkoły specjalnej wraz z wolontariuszami Salezjańskiego Stowarzyszenia Wychowania Młodzieży oddział Bydgoszcz. Dzięki funduszom zebranym podczas XI Koncertu Charytatywnego "Kochamy Cię Święty Mikołaju" (który odbył się 8.12.2013r. w Operze Nova), wsparciu finansowemu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego oraz sponsorom nasz wyjazd nie byłby tak atrakcyjny, a nawet odrobinkę szalony. A to dlatego, że w grupie zawsze raźniej.

Nasze aktywne pięć dni dostarczyły wielu lekcji życia. Po pierwsze: lekcja przezwyciężania strach, bo tylko prawdziwi śmiałkowie mogli zdecydować się na zjazd tyrolką czy pojechać kolejką linową w górach. Po drugie: lekcja dbania o innych. Wiadomo, że nie każdy ma tyle samo siły. Wspinaczka na Śnieżkę, najwyższy szczyt Karkonoszy, wymagała sporo siły. Jednak pięknym widokiem były nie tylko krajobrazy z samego szczytu, ale przede wszystkim podawana co chwile pomocna dłoń i pytanie: „A może Ci pomóc?”. Po trzecie: lekcja życia przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie. Jak trudno mówić
o Dobrym Ojcu Niebieskim, jeśli rodzicom biologicznym odebrano prawa rodzicielskie. Jak można myśleć, że Bóg jest miłosierny, skoro dziecko walczy z nowotworem o życie? Po co chodzić do kościoła skoro, to wszystko jest tak trudne? Przykład naszego wyjazdu pokazał, że żywe świadectwo Miłości Bożej, którą dzielimy między spotkanych ludzi, może otworzyć oczy serca na Jezusa Chrystusa. Po czwarte: doceniania wspomnień. Bo jak można przedłużyć miłe chwile, skoro czas ziemski nas ogranicza. Chwała Bogu, że dał nam dobrą pamięć! Po piąte: oglądania cudów na własne oczy. Bo jak wytłumaczyć to, że prognozy
nie były zachęcające, a jednak pogoda dopisała (szczególnie 24 maja, w uroczystość Maryi Wspomożycielki Wiernych)? I tych lekcji można tak mnożyć w nieskończoność: ile ludzi, tyle doświadczeń.

Wspólne chwile spędzone przez tak różnorodne towarzystwo utwierdzają nas
w przekonaniu, że każdy z nas jest „cudownym, pięknym, wspaniałym dziełem Bożych rąk”. Z resztą sami zobaczcie:

Dzień 1.