Krakowskie obchody Uroczystości św. Jana Bosko
Dzień 31 stycznia dla całej Rodziny Salezjańskiej jest uroczystością, podczas której czcimy rocznicę śmierci św. Jana Bosko, założyciela mi.in. Towarzystwa Świętego Franciszka Salezego (salezjanów). Punktem centralnym obchodów tej uroczystości była Eucharystia sprawowana w kościele rektoralnym pw. Maryi Wspomożycielki Wiernych, istniejącym przy naszym seminarium w Krakowie.
Mszy świętej przewodniczył i słowo Boże wygłosił rektor WSDTS, ksiądz Wojciech Krawczyk. Mszę św. koncelebrowali także wszyscy seminaryjni wychowawcy.
Ks. rektor na początku swojego słowa przyznał, że gdy był jeszcze nastolatkiem, nazywał św. Jana Bosko „normalnym świętym”. Spowodowane to było tym, że jego życie przybierało wymierny kształt w perspektywie naszego codziennego życia ziemskiego. Św. Jan Bosko nie służył jakimś ideałom, które nosiłyby atrybut teorii oderwanej od życia, oderwanej od rzeczywistości, w której żyjemy. I chociaż jego motto życiowe „Daj mi dusze, o resztę nie dbam” zdaje się temu przeczyć, gdyż dotyczy rzeczywistości niewidzialnej dla oka, to jesteśmy je w stanie dopiero zrozumieć wtedy, gdy zapoznamy się z działalnością księdza Bosko. Wtedy jesteśmy w stanie zobaczyć, że Ksiądz Bosko na człowieka, na wzór Jezusa Chrystusa, patrzył jak na integralną osobę, która jak moneta posiada dwie strony. Ksiądz chciał, aby jego wychowankowie byli szczęśliwi zarówno tu na ziemi, jak i w przyszłości w niebie. Było to dla Jana Bosko główną motywacją, która popychała go do apostolskiej pracy. Wyrażało się w słowach „Dla was pracuję, dla was studiuję i dla was gotowy jestem oddać nawet życie”. W tym wyrażeniu wyraźnie widać echo słów z Ewangelii św. Jana: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby Moje owce miały życie i miały to życie w obfitości”.
W dalszej części kazania ks. rektor powiedział, że Ksiądz Bosko, podobnie jak Jezus, był otoczony setkami młodocianych robotników dziewiętnastowiecznego Turynu. Ci chłopcy z Księdzem Bosko wiązali także nadzieje na lepsze życie, na lepszy los. Ta sytuacja przypomina klimat Ewangelii, która nie służy jakiejś teorii czy ideałom. Wiara św. Jana Bosko nie wyrażała się przecież tylko w jakimś wewnętrznym przekonaniu, ale była ubierana w konkretną postać czynu miłości.
Następnie ks. Krawczyk podkreślił znaczenie współpracy z łaską Boża przez Księdza Bosko. Ta łaska przychodziła do Księdza Bosko za pośrednictwem Maryi. Nie mniej jednak Ksiądz Bosko był świadom tego, że żyje w świecie ogarniętym przez Bożą opatrzność. A gdy przychodziły chwile próby, chwile zwątpienia, to udawał się do sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Turynie i spędzał tam godziny na modlitwie. Modlitwa zaś dla Księdza Bosko nie była oderwana od realiów życia, ale była źródłem odkrywania mądrości płynącej z wiary i z Bożego natchnienia. W ten sposób ks. rektor zachęcił nas do przyjrzenia się naszej modlitwie, gdyż Eucharystia i codzienna modlitwa jest w naszej ludzkiej rzeczywistości niesamowicie potrzebna do porządkowania i oczyszczania naszego życia. Taka modlitwa jednak nie może być oderwana od naszej działalności, naszej pracy.
Na zakończenie ks. Wojciech podkreślił, że Ksiądz Bosko pozostaje dla nas wielką kopalnią mądrości życia, ale nie taką kopalnią, która nie jest dla nas nie do osiągnięcia. Trzeba, a właściwie wystarczy lepiej i głębiej poznawać Księdza Bosko, a wtedy będzie nam łatwiej zastosować tę mądrość, która leży u podstaw jego świętości. Trzeba, abyśmy tak jak Ksiądz Bosko, przede wszystkim ze Słowa Bożego zdobywali mądrość, która potrzebna jest na ścieżkach naszej codzienności.
Leonard Szewczyk SDB
