Inspektoria św. Wojciecha Piła

Pewnego dnia, gdy Gertruda modliła się o [zdrowie matki przełożonej], pragnąc dowiedzieć się, w jakiej sytuacji się znajduje, Pan odpowiedział: „Z nieporównywalną radością czekałem na ten dzień, aby zaprowadzić w samotność tę, którą wybrałem, aby przemówić do jej serca (por. Oz 2,16). Nie zawiodłem się w moim oczekiwaniu: ona zawsze odpowiada zgodnie z moją doskonałą wolą i jest mi posłuszna we wszystkim, ku mojej najsłodszej radości”. Oznacza to, że choroba jest samotnością, w której Pan przemawia do serca, a nie do ucha swojej ukochanej. […] Słowa, które Pan kieruje do swojej wybranej, są udrękami i troskami jej serca: chora myśli, że jest bezużyteczna, że traci czas bez rezultatu, że inni pracują dla niej, a to wszystko na próżno, ponieważ zdrowie może nigdy nie powrócić. Na to wszystko odpowiada w sposób zgodny z boską wolą, zachowując cierpliwość w sercu, pragnąc, aby wola Boża doskonale się w niej wypełniła. […] ...