Na wieki Twój
Wielka radość! Wielkie szczęście! 05 czerwca nasz współbrat, Przemysław Malinowski, złożył swoją profesję wieczystą! Jest ona definitywnym oddaniem się Bogu oraz pełnym włączeniem do Zgromadzenia Salezjańskiego. Podczas uroczystej jutrzni śluby przyjął ks. inspektor Dariusz Bartocha.
Już od samego rana w naszym seminarium w Krakowie wyczuwało się jakąś podniosłą atmosferę. Kaplica przystrojona, a na jej środku czerwony dywan. W ławkach zaproszeni goście. Wszystko przygotowane na śluby wieczyste naszego współbrata Przemysława Malinowskiego.
Wraz z wybiciem godziny siódmej rozpoczęliśmy uroczystą Jutrznię. Liturgia do pewnego momentu przebiegała zwyczajnie. Natomiast tuż po czytaniu rozpoczął się obrzęd ślubów wieczystych. Najpierw przedstawienie kandydata, a potem słowo księdza Inspektora. Usłyszeliśmy w nim m.in. przypomnienie, że salezjanin to ktoś, kto jest napełniony Bogiem, i kto potem może Go dawać ludziom, szczególnie młodym. Jest to sedno pracy każdego, kto nazywa siebie duszpasterzem. Bez tego stajemy się tylko fachowcami od organizacji, zarządzania, budownictwa, itp. A nie do tego powołał nas Bóg. On chce być przynoszony ludziom w naszych sercach. Tuż po słowach przełożonego nastąpił dialog z kandydatem i złożenie przyrzeczeń. Następnie Litania do Wszystkich Świętych. Jest to uroczysta chwila, w której wszyscy prosimy Boga przez wstawiennictwo świętych o to, by wsparł naszego brata swoją łaską w wiernym kroczeniu Jego drogą. Kandydat do ślubów kładzie się wtedy na dywanie twarzą do ziemi. Jest to najlepsza postawa, która wyraża uniżenie przed Bogiem i jest wyrazem bardzo pokornej prośby. Potem moment, na który wszyscy czekają: profesja wieczysta i słowa: ślubuję na zawsze. Te słowa właśnie nie pozostawiają niedomówień. Na zawsze to na zawsze, nie na dziś, na miesiąc, na rok. Po prostu na zawsze. Tuż po tym, jak ks. inspektor odmówił modlitwę konsekracyjną, nastąpiło wręczenie krzyża – krzyża Dobrego Pasterza, który jest wzorem każdego salezjanina w pracy z młodzieżą. Jeszcze tylko podpis w odpowiednim miejscu na dokumentach i już formalnie nasz współbrat Przemek stał się definitywnie włączony do naszego Zgromadzenia. Moment ten został nagrodzony przez wszystkich gromkimi brawami.
Podsumowując tę piękną uroczystość, chcemy życzyć naszemu współbratu wielu łask Bożych, wytrwałości w naśladowaniu Dobrego Pasterza oraz nieustannej opieki naszej kochanej Mamy – Maryi Wspomożycielki.
tekst: Michał Libor SDB
foto: Marcin Pikor SDB
za: www.losiówka.pl
