Dzień Wdzięczności. Udzielenie posługi lektoratu
W sobotę wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie gościła rodziny i przyjaciół. Okazji do spotkania było kilka. Przeżywaliśmy Dzień Wdzięczności rodzicom, bo nasze powołanie kształtowało się często w zaciszu domowego ogniska.
Świętowanie rozpoczęliśmy Mszą Świętą, podczas której ks. Jan Dubas, proboszcz parafii na Dębnikach, udzielił dwunastu naszym braciom z 3 roku teologii posługę lektoratu. Nawiązując do usłyszanych czytań mszalnych wygłosił on homilię, w której w piękny sposób porównał naszą wiarę do drzewa, które wydaje owoce, jeśli zasadzone jest nad płynącą wodą życia – Słowem Bożym. Mówił też, że troszcząc się o drzewo, trzeba je czasem przyciąć, aby wszczepić szlachetną gałązkę. Tym czasem przycinania jest Wielki Post, w którym każdy z nas jest wezwany do nawrócenia.
Po Mszy Świętej odbyła się część artystyczna. Ks. Wojciech Krawczyk, rektor WSDTS, w kilku słowach przedstawił potrzebę wdzięczności naszym bliskim za dar powołania, a ks. Dubas przybliżył pokrótce historię parafii na Dębnikach. Po tych przemówieniach nadszedł czas na występ chóru seminaryjnego Canticum. Nowicjusze przygotowali przedstawienie o Piątce Poznańskiej, bohaterskich chłopakach z oratorium na Wronieckiej, którzy zostali zamordowani w Dreźnie za rzekomą działalność spiskową. Na koniec wystąpił zespół Łoś-Band, który jak zwykle wniósł dużo radości i energii.
Po wspólnym obiedzie nasze rodziny i przyjaciele wypełnili salę teatralną, aby przeżyć Misterium Męki Pańskiej, które zagraliśmy specjalnie dla nich. Każdy z nas starał się zagrać jak najlepiej. W końcu graliśmy dla wyjątkowych gości.
Reszta część dnia upłynęła na wesołych rozmowach z bliskimi, przechadzkach po Krakowie, spotkaniach z przyjaciółmi. Był to dobry czas na odnowienie sił fizycznych i duchowych.
Wdzięczność pozwala nam zrozumieć, że nasze życie nie jest tylko naszą zasługą. To, do czego doszliśmy, to często następstwo wielu wyrzeczeń poniesionych przez naszych bliskich. To godziny modlitw, nieprzespanych nocy, trosk i niepokojów. Jesteśmy wdzięczni naszym rodzicom za to wszystko, co dla nas zrobili. Dzień ten nie był tylko dniem spotkania, lecz przede wszystkim modlitwy. Do tego wzywa nas papież Franciszek, byśmy wspierali się nawzajem naszą modlitwą. To jest chyba najlepszy wyraz naszej wdzięczności względem naszych bliskich.
Przemek Jaskot SDB
