Tbilisi
Dom Zakonny pw. św. Jerzego w Tbilisi (Gruzja)
Erygowanie Domu; 24.06.2016
Przynależące placówki: Tzhaltbila i Turtzh
W Gruzji jesteśmy obecni w dwóch środowiskach: w stolicy kraju Tbilisi i w regionie Akhałkałaki, w południowo-zachodniej części kraju (w pobliżu granicy z Turcją i Armenią). Najdłużej w Gruzji pracują ks. Andrzej Ianitski i ks. Anatolij Ivaniuk. Obaj wstąpili do Zgromadzenia Salezjańskiego w warunkach konspiracyjnych, gdy w czasach ZSRR odbywali formację do kapłaństwa w seminarium duchownym w Rydze. Po święceniach kard. Julian Vajvods przeznaczył ich do pracy w Gruzji. Ks. Andrzej przybył tu w 1988 r. i po krótkim pobycie w Tbilisi został proboszczem parafii ormiańskiej p.w. Matki Bożej w Turtzh.
Ks. Anatol Ivaniuk przybył do Gruzji w 1990 r. i został proboszczem w parafii ormiańskiej p.w. Chrystusa Zbawiciela w Tzhaltbila. Obaj mogli ujawnić się jako salezjanie dopiero w okresie „pierestrojki”.
Podobnie długo jak obaj duszpasterze Ormian pracuje w Gruzji ks. Witold Szulczyński. W początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku przybył on do Tbilisi w charakterze sekretarza nuncjatury apostolskiej. Posługiwał jako sekretarz trzech nuncjuszy. Przez wiele lat pełnił też obowiązki dyrektora „Caritas” w Gruzji, posługując wiernym obrządku łacińskiego, ormiańskiego i chaldejskiego oraz osobom prawosławnym. Przy tej okazji nawiązał wspaniałe kontakty z hierarchią, duchownymi i wiernymi Kościoła Prawosławnego. Dał się poznać jako doskonały menadżer, organizator i realizator wielu projektów dobroczynnych. Zdobył dla projektów „Caritas” dobrodziejów z licznych krajów Europy i spoza niej. Nadzorował budowę budynków, w których dziś działa „Caritas”, kościoła dla prawosławnych (Dar Jana Pawła II), otworzył stołówkę, dom dziecka, dom dla osób starszych, nowoczesną stolarnię, piekarnię, cukiernię, lodziarnię, warsztat samochodowy, pizzerię. W tych miejscach wielu biednych ludzi znalazło zatrudnienie. Po odwołaniu go ze stanowiska dyrektora „Caritas” przeszedł do pracy w organizacji humanitarnej „Honor Vitae” prowadzonej przez Gruzinów z USA. Jednocześnie ks. Witold czuwa nad aktualnymi projektami salezjańskimi. Należą do nich: przygotowanie domu dla wspólnoty zakonnej, rozeznanie możliwości otwarcia szkoły zawodowej, kontakty z władzami i dobrodziejami.
Najkrócej w Gruzji przebywają ks. Giuseppe Pellizzari i ks. Michał Jach, którzy przybyli do Tbilisi w roku 2015. Ich podstawowym zadaniem jest nauka języka gruzińskiego. Pełnią też posługę kapelanów wobec wspólnoty salezjanek z Tbilisi i pomagają siostrom w przedszkolu i oratorium. Wspólnota kontynuuje rozeznanie możliwości otwarcia szkoły zawodowej.
(opr. ks. Marek Chmielewski SDB)
Obecnie współbracia pracujący w Tbilisi zamieszkują wspólnie na terenie siedziby Caritas.
