Inspektoria św. Wojciecha Piła

Zanim rozpoczęły się właściwe rozgrywki finałowe, wszystkich zebranych czekało jeszcze jedno rozstrzygnięcie z drugiej grupy eliminacyjnej, tzn. pojedynek pomiędzy Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej i Wyższym Seminarium Duchownym św. Cyryla i Metodego. Dla naszej drużyny była to dobra okazja podpatrzenia gry obydwu zespołów, z którymi przyszło nam się zmierzyć, jak się potem okazało, z jednym w półfinale, a z drugim w walce o złoto. W tym meczu, poprzedzającym fazę finałową, zdecydowane zwycięstwo odnieśli alumni z Seminarium Archidiecezjalnego, którzy zwyciężyli w stosunku setów 2:0 (25:12, 25:13). Zatem naszym rywalem o ścisły finał okazali się klerycy z „św. Cyryla i Metodego”.

Zanim jednak pojawiliśmy się na boisku, swój mecz i zarazem pierwszy półfinał rozegrały drużyny dominikanów oraz niedawni zwycięscy w swojej grupie, alumni z Seminarium Archidiecezjalnego. W tym wypadku bracia dominikanie postawili cięższe warunki swoim rywalom, jednak końcowy wynik spotkania był taki sam, jak kilka chwil wcześniej, czyli 2:0 (25:23, 25:19. W ten sposób to Seminarium Archidiecezjalne cieszyło się z awansu do ścisłego finału. Ich przeciwników miał wyłonić drugi półfinał, w którym w akcji można było zobaczyć alumnów z Seminarium św. Cyryla i Metodego oraz naszych współbraci.

Mecz ten można określić popularnym terminem sportowym „bez historii” czy też inaczej „do jednej bramki”. Przy czym, to my byliśmy tymi aktywniej atakującymi i z inicjatywą, chociaż, aby być całkiem fair, to bracia misjonarze wykazywali wielką wolę walki i hart ducha, jednak były one niewystarczające wobec dobrze dysponowanych w tym spotkaniu współbraci salezjanów. Mecz zakończył się naszym bezdyskusyjnym zwycięstwem 2:0 (25:13, 25:7).

Po półfinałach przeszliśmy do fazy końcowej turnieju, czyli tzw. małego finału, w którym zmierzyli się dominikanie oraz św. Cyryl i Metody, oraz wielkiego finału, gdzie miały się zmierzyć drużyna diecezji oraz salezjanie. W meczu o trzecie miejsce wyraźnie osłabieni trudami poprzednich spotkań alumni z Cyryla i Metodego nie podjęli praktycznie walki i ulegli dominikanom w stosunku setów 2:0 (25:12, 25:15). Zatem zdobywca trzeciego miejsca został wyłoniony, do rozstrzygnięcia pozostały jeszcze dwa najwyższe miejsca.

Obydwie drużyny podeszły do spotkania w bardzo bojowych nastrojach i w najwyższej motywacji. Wynik końcowy dobrze obrazuje dramaturgię i zmiany ciężaru ciężkości oraz przechylanie szali zwycięstwa, które do końca zawodów było sprawą otwartą. Bez opisywania szczegółowo przebiegu tych końcowych zawodów, jedno jest pewne, że przejdą one do historii zmagań sportowych, przynajmniej na krakowskiej arenie seminaryjnej, jako jedne z ciekawszych i emocjonujących, kiedy to losy spotkania do ostatniej chwili seta są nieprzewidywalne, a końcowy wynik nie do przewidzenia. Ostatecznie to bracia z seminarium diecezjalnego po ciężkim boju i hektolitrach wylanego potu, z obu stron, mogli świętować zwycięstwo w całym spotkaniu 3:2 (25:22, 21:25, 22:25, 25:20, 15:8).

Zawody zakończyła dekoracja poszczególnych zespołów, każda z drużyn otrzymała pamiątkowe dyplomy, miejsca na podium dodatkowo uhonorowano medalami, a zwycięzcy cieszyli się z wygranego dodatkowo pucharu. Po emocjonujących zmaganiach siatkarskich nasza drużyna z lekkim niedosytem, ale szczęśliwa i w dobrych nastrojach, powróciła wieczorem w mury „Łosiówki” z mocnym postanowieniem jeszcze cięższych treningów i studiów nad taktyką, by w kolejnej edycji sięgnąć po najwyższe laury.

Tymczasem małymi kroczkami przygotowujemy się do zmagań piłkarskich na wiosnę, gdzie jak donoszą jaskółki, powinno być dobrze. Trzymajcie za nas kciuki i dzięki za dotychczasowe wsparcie.

Dawid Błażków SDB